φωτό.: Γιώργος Ρυμενίδης, Περιφεριακή Οδός Θεσσαλονίκης, 2007
Οι ελληνικές πόλεις παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που διαφέρουν από άλλες δυτικοευρωπαϊκές ή βορειοαμερικανικές πόλεις που φέρουν, στην εξέλιξή τους, διακριτά τα σημάδια μιας «παράδοσης» σχεδιασμού. Το ά-μορφο, α-όριστο, ά-τοπο ελληνικό αστικό τοπίο υποτάσσει κάθε αισθητικό άρα και μορφικό λόγο στην αναζήτηση δημιουργίας δραστηριοτήτων. Το ελληνικό αστικό τοπίο είναι α-σχεδίαστο· παρ' όλα αυτά παραμένει εξαιρετικά ζωντανό. Η συνεχής, επί δεκαετίες, εφαρμογή αυτής της χωρίς θεωρία πράξης καταδηλώνει την επιχειρησιακότητα του μοντέλου και επιζητεί μια κριτική και θετική οικειοποίηση των αρχών του. Αντί για την άρνηση λοιπόν είναι αναγκαία μια εκ των υστέρων θεώρηση των τρόπων παραγωγής της ελληνικής πόλης του ελληνικού αστικού μοντέλου.
κείμενο: Γιάννης Αίσωπος, Γιώργος Σημαιοφορίδης, "Από τη μητρόπολη στη μετάπολη",το ΒΗΜΑ, 07/12/1997
1 σχόλιο:
χρόνος και τόπος
(η ταχύτητα στις πόλεις)
Δημοσίευση σχολίου