Ύπνος δεν έρχεται απόψε, όλα μοιάζουν βαριά, λέω να δω τι έχει να μου προσφέρει το μπαλκόνι μου. Ανοίγω κεραίες: -ο απόηχος ενός τρένου, πρέπει να είναι κάποιο intercity, μια ταχεία προς Θεσσαλονίκη, μπορεί και Βουλγαρία, ποιος ξέρει. -μια γάτα παλεύει να ανεβεί στον σκουπιδοτενεκέ, κάτω από το κίτρινο φως της κολώνας προσπαθώ να τη φανταστώ να σκίζει με τα νύχια της βασανιστικά αργά γαλάζιες πλαστικές σακούλες. -μια φωνή υποτονική από τα ηχεία μου, η Billie προσπαθεί να ψελλίσει 'speak low/darling speak low'-μάλλον δεν τα καταφέρνει να ακουστεί, επιβεβαιώνει τα λόγια. -ένα θρόϊσμα από τα δέντρα του κήπου-ίσως και να το φαντάζομαι. -φτιαγμένο Fiat, ινδικά τάμπλας, beat σταθερό, ταχύτητα 15 km/h. -Γιώργο, το σκυλί έφαγε τις παντόφλες! -πηρούνια χτυπάνε στο πιάτο σε μπαλκόνι απέναντι. καρπούζι; πεπόνι; η κάφτρα από το τσιγάρο στέλνει σήμα-λήξη. Φυσάει τώρα, όπως θα 'πρεπε. Αφήνω την πόρτα ανοιχτή, θα κοιμηθώ έτσι-αφήνω κι όλους αυτούς τους ήχους να φτιάξουν ένα κολάζ. Αναρωτιέμαι τι όνειρο θα σκηνοθετήσουν. από το blog: schottkey.blogspot.com
Θ Ρ Ο Ο Υ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
από εκείνο το βράδυ άρχισε να βλέπει όνειρα και να τα θυμάται ολοκάθαρα το πρωί, τόσο καλά που άρχισε να τα καταγράφει...
...κοντοστάθηκε απέναντι από το προξενείο.απέναντί του υψωνόταν μια εξαώροφη πολυκατοικία, δύο μακρόστενοι τσιμεντένιοι όγκοι που προεξείχαν, αφήνοντας ένα κενό ανάμεσά τους. σε κάθε όροφο αντοιστοιχούσαν δύο μπαλκονάκια. βαρέλια πετρελαίου διακοσμούσαν τα στενά μπαλκόνια, μεταλλικές σκάλες, και κουβέρτες για αέρισμα. προχώρισε.
η καταιγίδα ξέσπασε μόλις αυτός μπήκε στη πολυκατοικία. έτρεχαν ποτάμι τα νερά. του άρεσε που έβρεχε στην πόλη για πρώτη φορά από τότε που ήρθε.
μόλις μπήκε στο διαμέρισμά του τράβηξε ένα δίσκο του Bowie και τον έβαλε στο πικάπ. νύχτωνε στην πόλη. στο βάθος ο ουρανός έσβηνε στην επιφάνεια της θάλασσας. έσκυψε και κοίταξε κάτω το δρόμο, ριψοκίνδυνα ισορρόπησε στην άκρη της ταράτσας.
( σχεδόν κλεμμένο )
Δημοσίευση σχολίου